Matt Kahn over zelfliefde

 

Hier is een radicaal volgend niveau van zelfliefde: hou niet van jezelf tenzij je echt verlangt degene te zijn die van je houdt zoals er nog nooit van je gehouden is.

Je hoeft er zeker niet goed in te zijn. Dat komt met de tijd door de toewijding aan de beoefening. Het enige wat nodig is, is de pure bereidheid om jezelf de onwrikbare steun te geven waar je van harte naar hunkert, of je nu denkt dat je het goed doet, verkeerd, of een gemengde zak met resultaten teweegbrengt.

Ik zeg dit, omdat jouw innerlijke kind, dat een aspect is van jouw oneindig uitbreidend bewustzijn, het verschil kent tussen authentiek bemind worden en proberen bemind te worden als jouw poging om omstandigheden te veranderen.

Telkens wanneer van jezelf houden een agenda, fixatie of gehechtheid aan resultaat bevat, voelt je innerlijke kind zich ‘bewerkt’, het ontvangt een boodschap van oordeel en afwijzing, die het geloof verdiept dat het niet perfect, heel en compleet is zoals het is. Dit verdeelt je eerder van jezelf dan dat het alle delen van jezelf verenigt door het onvoorwaardelijk-inclusieve gebaar van liefdevolle vriendelijkheid dat het zo verlangt authentiek te voelen.

Als je probeert om van jezelf te houden, zo conceptueel of mechanisch als je stukken van een tafel zou samenstellen – alsjeblieft doe het niet.

In plaats daarvan kun je veel beter de moed vinden om je gevoelens direct en eerlijk onder ogen te zien. Zo’n diepe moed om jezelf openlijk onder ogen te zien en vrede met jezelf te sluiten komt alleen tot stand door de bereidheid om te voelen. Het is belangrijk om te onthouden dat niets wat je voelt ooit een bewijs is dat je je verzet tegen het proces. Dat is slechts een vorm van trauma schaamte die spirituele ego’s op elkaar projecteren wanneer alles wat ze doen om de emotionele toestand van iemand anders te controleren geen specifieke resultaten oplevert.

Vooral omdat iedereen die zich moedwillig verzet alleen maar kan slagen in vermijding, wat betekent dat je er bewust voor kiest om je niet bewust te zijn van wat je weet dat onder de oppervlakte op je wacht.

Dit is een vorm van ontkenning. Je bent niet aan het ontkennen, je aan het verzetten of aan het vermijden. Je voelt ongemak en ontheemding in zo’n pijnlijk ongemakkelijke mate dat je waarschijnlijk gaat geloven dat je het verkeerd doet of je diepere gevoelens inbeeldt die je moet omzeilen als het niet het resultaat oplevert dat je dacht dat zou gebeuren.

Zonder de behoefte om weerstand te projecteren op impopulaire emotionele ervaringen of je in te beelden dat er onzichtbare skeletten moeten zijn in een kast die je al een miljoen keer hebt schoongemaakt, kom je steeds dichter bij de drempel van berusting. Dit is het punt waarop je wanhopig aan jezelf toegeeft: “Ik weet niet hoe ik dit moet doen, ik weet niet hoe ik iets moet doen, en het laatste wat ik nodig heb is te doen alsof ik iets kan wat ik hoogstwaarschijnlijk gebruik als een poging om mijn zin te krijgen.”

In dit moment van triomfantelijke existentiële nederlaag kan iets betekenisvols opengaan. Het kan je zelfs inspireren om tegen je innerlijke kind te zeggen: “Ik wou dat ik wist hoe ik authentiek van je kan houden. Leer me alsjeblieft hoe ik van je moet houden. Ik ben er klaar voor om geleid te worden.”

Zulke oprechtheid heeft de kracht om al je gekwetste delen samen te brengen, in plaats van oppervlakkig een concept van liefde te projecteren terwijl je hoopt op een spontaan gehoorzaam antwoord.

Ja, in het begin kan van jezelf houden frustrerend, verwarrend en zelfs overweldigend zijn. En toch, het is niet echt van jezelf houden dat dergelijke overweldiging, verwarring en frustratie veroorzaakt, maar de agenda en gehechtheid aan resultaat binnen elke poging.

Dit is de reden waarom je, met steeds minder gehechtheid aan resultaat, veel beter af bent door je innerlijke kind om hulp te vragen, in plaats van je te gedragen als iemand die doet alsof hij het allemaal voor elkaar heeft.

Je doorzag die façade in volwassenen toen je jonger was, en dat is wat jouw innerlijke kind het bewustzijn en de capaciteit geeft om je uiteindelijk te doorzien, wanneer zelfliefde wordt gebruikt als een vorm van controle in plaats van een middel tot authentieke verbinding.

Alles voor liefde,

Matt

Bron

Vertaling: Martien / www.wakkeremensen.org

 

 

• Vorige
• Volgende