Eigenwaarde – Laat jij de maatschappij bepalen hoe je je voelt?
Eigenwaarde – Laat jij de maatschappij bepalen hoe je je voelt?
Ons gevoel voor eigenwaarde ligt ten grondslag aan bijna alles wat gebeurt in ons leven. Het beïnvloedt de manier waarop we naar anderen en naar onszelf kijken, de manier waarop we ons verstoppen voor het leven of er juist in mee gaan en de manier waarop we onze onevenredige zwakke of dominerende kracht op anderen projecteren. In de naam van ‘ons waardig voelen’ zullen we vaak onze eigen waarden en onszelf verraden. Het kwijtraken van ons gevoel van ‘ergens bij horen’ voelt simpelweg te riskant vergeleken met luisteren naar dingen die we al weten.
1- Wanneer de buitenwereld het kompas wordt voor je gevoel van eigenwaarde
Complimenten en aandacht van buitenaf dienen als compensatie voor ons gevoel van eigenwaarde. De meeste momenten waarin je je waardig voelt, worden beïnvloed van buitenaf, van andermans lovende woorden in plaats van een diep begrip voor je eigen waarde. Als we echter buiten onszelf zoeken naar waarde, verraden we onszelf en betalen we de hoge prijs die middelmatigheid heet. We worden continue uitgedaagd te kiezen tussen onze innerlijke kracht en de invloed van de buitenwereld om onze eigenwaarde te creëren. Zelf-respect, zelf-liefde en geloof in onze goede kwaliteiten moeten het opnemen tegen gevoelens van sociale angst en schaamte, de angst voor isolatie en de uiting van onderdrukte woede. Ons gevoel van ‘erbij te willen horen’ is de krachtigste trigger en voedende kracht achter onze neiging toe te geven aan deze druk.
Het leven brengt ons bergen met succes, maar kent ook dieptepunten. Tijdens deze dieptepunten krijgen we te maken met verlegenheid, buitensluiting, schaamte en schuld. Hoe kunnen we ons gevoel van waarde behouden in moeilijke tijden? Vooral als we schaamte en schuld voelen lijkt het onmogelijk om onszelf de kans te geven overnieuw te beginnen.
Schaamte en schuld zorgen voor zelfbestraffing en creëren vaak een neerwaartse spiraal, waarin wij de verkeerde weg naar geluk en een gezonde eigenwaarde bewandelen. Een ietwat extreem voorbeeld is de strijd van veroordeelde criminelen. Zodra een persoon een bepaalde regel heeft overtreden, veranderd ons beeld van deze persoon. Hij wordt aan de kant gezet, de ‘donkere’ ofwel slechte kant, zelfs als het een eenmalige misstap was. Hij is nu voor het leven getekend door de ‘slechte’ keuze die hij maakte. Vanaf dit punt zijn de mogelijkheden om weer ‘normaal’ te worden beperkt.
Maar hetzelfde geldt voor ons. Als we falen, of anderen zien falen, wordt er een muur opgeworpen en dit maakt het nog moeilijker om terug te keren. We vechten niet alleen om onszelf te kunnen vergeven, maar we vechten ook om ons aan de goedheid te herinneren die diep onder ons falen begraven ligt. Maar ongeacht ons falen is het ons geboorterecht hier op Aarde te zijn, zelfs al we verstoten worden door delen van de maatschappij doordat we hun normen, waarden en regels hebben gebroken.
2- Zeg me wie ik zou moet zijn om waardig te zijn
Ons gevoel van eigenwaarde wordt verloren in onze kindertijd, door ervaringen welke voelden als een afwijzing van wie we werkelijk waren. Het was vooral pijnlijk toen we vergeleken werden met anderen, waarna bleek dat we niet goed genoeg waren. Het resultaat: een innerlijke strijd die de uiting is van onze gevoelens van onwaardigheid. Dit beeld wordt geprojecteerd op onze persoonlijkheid.
Op de weg naar het vinden van een echt gevoel van waarde, mogen er geen principes of andere ideologieën bestaan. Dit zal enkel ons begrip van dit complexe thema bemoeilijken. Wat we wel nodig hebben, is een diep begrip van de mensheid en hoe dit beeld wat wij van de mensheid hebben vervormd is geworden. Het is echter moeilijk zo’n diep begrip voor de mensheid te bereiken.
3- Echte waarde wordt gevonden in de eenvoud
Echte waarde gaat in essentie over het onszelf toestaan ergens bij te horen wat groter is en niet wordt beperkt door de waarden die familie, cultuur of religie ons opleggen. Zodra we waarde baseren op ‘exclusiviteit’, kan het niet reëel meer zijn. Zodra we inferieur of superieur zijn, kan er geen echt gevoel van waarde bestaan. Daarom gaat het om de eenvoud en niet om het ‘speciaal zijn’. Ironisch genoeg is het onze wens om ‘speciaal’ te zijn en dit is wat ons in de weg staat om ons waardig te voelen.
Het is interessant te weten dat de ‘IK’ in ons erg simpel is. Volgens onze sociale normen is eenvoud een veroordeelde en een te vermijden eigenschap. In onze eindeloze pogingen om ‘iemand te worden’ om opgemerkt te worden, creëren we ons gevoel van ‘niet genoeg zijn’. In plaats van onszelf te zijn, leren we braaf en moreel te handelen. We nemen de waarden die anderen hebben gecreëerd over en kijken niet naar de waarden die wijzelf hebben geleerd. We leren de nadruk te leggen op ons lichaam en uiterlijk, terwijl we onze essentie verwaarlozen. Door voor deze aanpak in het leven te kiezen, proberen we macht uit te oefenen over de mensen en de wereld om ons heen. Dit kan verschillende vormen aannemen en zal onze kijk op de realiteit vertekenen, waardoor we denken dat we de controle hebben.
4 – Je eigen tempo weer vinden
Een echt gevoel van eigenwaarde merken we als we aanwezig zijn in het ‘nu’. Dit betekent dat we onszelf moeten toestaan op ons eigen tempo te gaan, ook al zijn we gewend dat anderen ons tempo voor ons bepalen. We bewegen ons vooral voort op het tempo van anderen, waardoor we het contact met ons eigen tempo verloren zijn. Dit ‘over onszelf beschikken’ vergt tijd en oefening. Onszelf herinneren dat we grenzen en natuurlijke behoeften hebben zijn belangrijke pijlers in dit proces.
5 – Verdieping van ons begrip voor eenvoud
Op het pad naar het verkrijgen van een echte gevoel van eigenwaarde moeten we ook leren bescheiden te zijn. Het soort bescheidenheid dat ons mens-zijn aanvaard en ruimte laat voor twijfels en falen, maar ook voor momenten van verhevenheid. Het soort bescheidenheid dat onze donkere kant ziet als een deel van de confrontatie met de gecompliceerdheid van het leven. Een bescheidenheid die de beperkingen van ons lichaam en geest accepteert.
En wat hebben we het meest van alles nodig? Geduld.
Bron: www.nieuwetijdskind.com