DE LISTIGHEID VAN HET EGO EN DE LIEFDE VAN GOD
Indrukwekkend artikel van Peter Winteraeken
DE LISTIGHEID VAN HET EGO EN DE LIEFDE VAN GOD
Een cursus in wonderen gaat intrinsiek altijd over de eenvoudige keuze tussen liefde en angst. Daarbij merkt de Cursus op dat alleen liefde werkelijk is. Angst is een bedenksel van de menselijke geest, en is niet van God afkomstig.
Peter Winteraeken
De samenvatting van Een cursus in wonderen uit de inleiding maakt aan alle denkbare verwarring en onduidelijkheid over wat werkelijk is meteen een einde. Alleen de waarheid is waar en kan niet bedreigd worden:
‘’Deze cursus kan daarom heel eenvoudig aldus worden samengevat:
Niets werkelijks kan bedreigd worden.
Niets onwerkelijks bestaat.
Hierin ligt de vrede van God.’’
(In.2:1-4)
Dat is goed nieuws, want dat betekent dat in waarheid angst niet bestaat en nooit werkelijk is geweest. Alleen de liefde is werkelijk. Voor eeuwig en altijd!
De waarheid is onveranderlijk
Hoe toets je nou of iets waar is? Wel, per definitie geldt dat de waarheid onveranderlijk waar is, voor altijd. Dus wat kan veranderen, is nooit waar geweest. En dat geldt voor alle vormen, gedachten, gevoelens, lichamelijke condities, uiterlijke verschijnselen, enzovoort.
Dus zodra je hecht aan deze tijdelijke, veranderlijke dingen, lijd je.
Zodra je je verbindt met de onveranderlijke en tijdloze aspecten van liefde zoals licht, vrijheid, vrede en vreugde, ervaar jij jouw en ieders werkelijkheid.
Waarom ervaart de mensheid dan angst? Daar is een specifieke reden voor, zegt de Cursus. Niet omdat die reden waar is, maar omdat het daarin geïnvesteerde geloof het voor waar houdt. De reden is dat de Zoon van God – en dat ben jij – zich inbeeldt hoe het zou zijn om los van God te leven.
Is er meer dan alles? Vroeg de Zoon van God zich af. En omdat jij geschapen bent naar het evenbeeld van God, jij bent Gods uitbreiding van liefde, bezit je dezelfde kracht en macht als God. Je bent Goddelijk geschapen en niet in en als een lichaam. Je bent zuiver Geest net als God.
Door deze vraag te stellen maakt de Zoon van God zich een voorstelling van een reis door tijd en ruimte. Om te ervaren hoe het is om zonder God de Vader, die een en al liefde is, te zijn. Dit noemt de Cursus ‘’de afscheiding’’. Of te wel ‘’het nietig dwaas idee, waarom de Zoon van God vergat te lachen’’(zie:T27.VIII.6:2). De Zoon van God nam het idee serieus, dat het mogelijk is om los van God te leven. Dat dit Godsonmogelijk is, blijkt Gods liefdevolle garantie te zijn en dát is ons geluk. Anders waren we werkelijk ver van huis en was het onmogelijke toch geschied. Je kunt niet buiten Liefde zijn als Liefde alles is wat er is. God, die liefde is, is alles wat er is. En jij, als zijn uitbreiding, bevind je nog altijd in de liefde zelf.
Maar, je bent in vrijheid geschapen en kunt dus geloven dat je los van God kunt leven. Je geloof maakt dit mogelijk. Het geloof dat er een andere wil (dan die van eenheid) van God bestaat.
De wil van tweeheid….Welkom op planeet aarde! Welkom in een lichaam!
Het is de wens van andere ervaringen, die de eenheidservaring verbergt en blokkeert.
De droom
Dit noemt de Cursus ‘’de droom’’. Je droomt van een afgescheiden bestaan, terwijl je in waarheid veilig thuis bent bij God. Voor alle duidelijkheid: God weet niets van deze wereld, heeft geen weet van lichamen. Dat is ego-makelij. Het is het resultaat van het verkeerde gebruik van onze scheppingskracht. Dit noemt de Cursus ‘’projectie’’. Want door anders te gaan denken dan God, namelijk liefdeloos, ervaar je God niet meer. Je ervaart ook niet meer je eigen Goddelijkheid, die net als God liefdevol is.
Integendeel, je ervaart nu schuld omdat je denkt dat het je gelukt is om weg te geraken bij God. Met dit ‘’weg geraken’’ als zonde te betitelen, zie je geen mogelijkheid meer om te terug te keren. Je denkt namelijk dat deze zonde onomkeerbaar is. En je vreest daardoor de straf van je Vader. Een straffende God is nu je beeld van je Vader. En daar wil je echt niet naar terug, want je vreest je Vader. Angst is hier ten tonele gevoerd. Het ego projecteert vervolgens een wereld (en andere planeten en sterren) en talloze lichamen, met als doel: afscheiding op afscheiding om zo weg te vluchten bij God. Versplintering alom. Zo probeert het ego jou te overtuigen dat je veilig bent voor deze ingebeelde straf van God. Hij, God, weet je niet meer te vinden door deze schijnbare continuïteit van afscheiding.
Overigens, God weet hier niets van. God is louter liefde en heeft zijn Zoon nog altijd eeuwig lief, en dat zal altijd zo blijven. Hij weet niets van deze ingebeelde droom, waarin de Zoon van God het volgende schouwspel keer op keer uitspeelt: het geloof in zonde (ik ben los van God, wat heb ik voor iets vreselijks gedaan), veroorzaakt schuld, en schuld veroorzaakt angst, de angst voor straf. Zonde – schuld – angst staan in de tijd voor verleden, heden en toekomst.
Dit is het spel dat wij allen als één Zoon van God in de denkgeest uitspelen. Het zien van miljarden gefragmenteerde deeltjes op planeet aarde. Het is het geloof dat er naast liefde ook angst bestaat.
Het ego
De Cursus noemt deze angstige fantasie ‘’het ego’’. Wat is het ego?
Een bundeling overtuigingen en gedachten die niet waar zijn. Met absoluut geen enkele macht. Alleen jouw geloof erin zorgt ervoor dat het ego (het geloof in zonde, schuld en angst) voor jou werkelijk is. Het ego bestaat niet. Jouw geloof schenkt het leven. Zonder dit geloof verdwijnt het weer in het niets.
Hoe zorgt het ego ervoor dat jouw aandacht op het ego blijft en dat jij je niet terugwendt naar God?
Daar heeft het ego een heel arsenaal trucs voor bedacht. Heel listig en vindingrijk, en toch ontbeert het alle waarheid.
De belangrijkste listen (zeker niet volledig) op een rijtje:
- Het idee van schuld: dit is de belangrijkste ego-truc. Je schuldig voelen over wat dan ook houd je gevangen in het ego. Het is het ene probleem dat schuilt achter alle problemen waarmee de mensheid zich geconfronteerd ziet, en dat niet herkend wordt als de grondoorzaak.
- Vergeten: God vergeten. Vergeten dat jij bij God bent. Vergeten dat jij de Zoon van God bent. Vergeten dat jij geest bent en zuiver geest. Je broeders en zusters vergeten. Vergeten dat jij de wereld hebt gemaakt.
- Lichaam en zintuigen: zijn door het ego gemaakt. Met als enig ego-doel: bewijzen dat de afscheiding toch écht heeft plaatsgevonden. Daartoe is het lichaam uiterst geschikt. Elk lichaam ziet er anders uit dan andere lichamen en geen enkel lichaam is blijvend.
- Vorm en afleiding: door de uiterlijke wereld houdt het ego jou gevangen in beelden en in vorm. De blik is naar buiten gericht. Hierdoor verzekert het ego zich ervan dat jij niet naar binnen kijkt, wat de weg terug zou betekenen en het einde van het ego.
- Projectie van schuld: naast het projecteren van een wereld met lichamen en het lichaam waarvan jij dénkt dat jij dat bent, en je hierover schuldig voelen, probeer je deze schuld ‘’kwijt te raken’’ door deze op je medebroeders en zusters te projecteren.
- Hoe probeer je schuld kwijt te raken? Door over alles en iedereen te oordelen. En elk oordeel zegt eigenlijk hoe slecht je medebroeders en zusters zijn. Daarmee roep je deze vloek over jezelf af. Zelfveroordeling en zelfbeschuldiging: het lievelingsspelletje van het ego.
- Aanval en verdediging: de projectie van schuld heeft ook te maken met het zien van een aanval. Je denkt dat iemand of iets jouw aanvalt. Dan leg je deze bal ‘’van het je ongemakkelijk voelen’’ neer bij degene waarvan jij denkt dat hij/zij de oorzaak is van jouw onvrede. En doordat jij dat doet, zullen anderen reageren met een tegenaanval, waarop jij je weer verdedigt. Een eindeloze keten van aanval – verdediging is het gevolg. Je ziet niet dat de allereerste aanval jouw eigen aanval op God was. En nu vrees je zijn aanval. En je ziet jezelf continue aangevallen door anderen. En dit wil je voor zijn door eerst aan te vallen en vervolgens je weer te verdedigen.
- Ziekte en dood: om de ultieme straf van God te ontlopen, straf jij jezelf met ziekte en uiteindelijk de dood. Dit is een andere variant van de projectie van schuld; ditmaal niet op anderen maar nu op het lichaam. Zo wil je God vóór zijn en liever eigen rechter spelen.
- Dit alles speelt zich af in de tijd: een speeltje van het ego. Verleden, heden en toekomst. Door de listen en trucs van het ego te blijven uitspelen in eindeloze scenario’s houdt het ego je gevangen in de tijd. Terugblikkend naar het verleden, ervaar je schuld in het heden en ben je bang voor straf in de toekomst.
Al wat het ego met dit gedoe beoogt is dat je niet ziet dat jij je dit allemaal zelf aandoet.
God doet jou niets aan. Hij geeft alleen zichzelf weg aan jou: onvoorwaardelijke liefde.
Het verhaal, de sage en de legende
Het is belangrijk om te weten dat alle voorgaande listen en trucs van het ego zich afspelen in je denkgeest en niet waar zijn. Je gelooft een oud verhaal over schuld. Dat je intrinsiek slecht bent, omdat je denkt iets verschrikkelijk verkeerd gedaan te hebben. Daardoor verdien je straf.
Dit noemt de bijbel ‘’de zondeval’’. Het is belangrijk om te herkennen dat dit geloof diep in je denkgeest verankerd zit. Als een ijsberg onder water. Je hebt er gewoon geen zicht op. En deze ‘’ego-dynamieken’’, die je niet ziet en niet herkent, sturen jou dagelijks handelen aan. Je denken, voelen en gedrag vloeit hieruit voort. De hele wereld is op dit schuld denken gebaseerd. Kijk goed om je heen. Conflicten uitspelen is hierin inherent aan. Zowel in het groot tussen landen als binnen relaties. Maar dit geloof in het oude verhaal van schuld maakt het idee van schuld nog niet waar!