Wat is Germaanse geneeskunde?
De Germaanse geneeskunde heeft een bijzondere kijk op het genezingsproces
Op 18 augustus 1978 ontving de arts Dr. Ryke Geerd Hamer, die op dat moment als internist werkzaam was op de afdeling oncologie van de universiteitskliniek van München, het schokkende bericht dat zijn zoon Dirk was neergeschoten. Dirk overleed in december 1978. Een paar maanden later werd bij Dr. Hamer de diagnose testiscarcinoom gesteld. Omdat hij voor die tijd nooit ernstig ziek geweest was, vermoedde hij onmiddellijk dat de ontwikkeling van zijn kanker direct gerelateerd zou kunnen zijn aan het tragische verlies van zijn zoon.
De dood van Dirk en zijn eigen ervaring met kanker brachten hem ertoe om de persoonlijke geschiedenis van zijn kankerpatiënten te onderzoeken. Al snel merkte hij dat zij allemaal een buitengewoon stressvolle tijd hadden doorgemaakt in de periode voordat de kanker zich ontwikkelde, net als hijzelf. Het vermoeden van een relatie tussen de geest en het lichaam was op dat moment al niet nieuw. Ontelbare studies hadden al aangetoond dat aan kanker en andere ziektes een traumatische gebeurtenis voorafgaat. Maar Dr. Hamer zette in dit onderzoek een gewichtige stap verder. Hij volgde de hypothese dat alle lichaamsprocessen door de hersenen worden geregeld en aangestuurd en daarom analyseerde hij de hersenscans van zijn patiënten en vergeleek deze met hun medische gegevens. Dr. Hamer ontdekte daarbij dat elke ziekte – niet alleen kanker!- wordt aangestuurd vanuit zijn eigen specifieke controlegebiedje in de hersenen en dat zij bovendien verbonden is aan een heel specifieke, identificeerbare ‘conflictschok’.
Dr. Hamer noemde zijn bevindingen de ‘Vijf Biologische Wetten van de Nieuwe Geneeskunde’ omdat deze biologische wetten, die toepasbaar zijn op iedere patiëntencasus, een totaal nieuwe kijk bieden op de oorzaak, de ontwikkeling en het natuurlijke genezingsproces van ziekte. (Als antwoord op het groeiende aantal foute interpretaties van zijn ontdekkingen en om de integriteit en authenticiteit van zijn wetenschappelijke werk te behouden, heeft dr. Hamer zijn onderzoeksmateriaal wettelijk beschermd onder de naam German New Medicine® (GNM). De term ‘New Medicine’ kon niet internationaal door het copyright beschermd worden).
In 1981 presenteerde dr. Hamer zijn bevindingen aan de medische faculteit van de universiteit van Tübingen als een postdoctorale these. Echter, tot op de dag van vandaag weigert deze universiteit om het onderzoek van Dr. Hamer te testen, ondanks hun wettelijke verplichting daartoe. Dit is een situatie die in de geschiedenis van de universiteiten nog nooit eerder is voorgekomen. Op dezelfde manier weigert de officiële geneeskunde om zijn ontdekkingen te erkennen, ondanks ongeveer 30 wetenschappelijke verificaties die zowel door onafhankelijke artsen als door professionele genootschappen zijn uitgevoerd.
Korte tijd nadat Dr. Hamer zijn these had ingediend werd hem een ultimatum gesteld. Hij zou zijn ontdekkingen moeten afzweren en anders zou zijn contract bij de universiteitskliniek niet meer worden verlengd. In 1986 werd Dr. Hamer zijn recht om de geneeskunde uit te oefenen ontnomen, ook al was zijn wetenschappelijke werk nog nooit in twijfel getrokken, laat staan weerlegd. De reden die werd opgevoerd was dat hij weigerde zich te conformeren aan de standaard principes van de geneeskunde. Toch was hij vastbesloten om zijn werk voort te zetten. In 1987 kon hij zijn ontdekkingen uitbreiden tot bijna elke ziekte die in de geneeskunde bekend is.
AB ZU LEHNEN = TE WEIGEREN
Dr. Hamer werd meer dan 25 jaar vervolgd en aangevallen, met name door de Duitse en Franse autoriteiten. Sinds 1997 woonde hij – in ballingschap – in Spanje en later in Noorwegen, waar hij zijn onderzoek voortzette en waar hij bleef vechten voor de officiële erkenning van zijn ‘Nieuwe Geneeskunde’. Maar zolang als de medische faculteit van de universiteit van Tübingen zijn vertragingstactieken blijft volhouden, worden patiënten over de hele wereld het profijt van de revolutionaire ontdekkingen van Dr. Hamer ontzegd. Dr. Hamer is op 2 juli 2017 in ballingschap in Noorwegen overleden. Pas na zijn overlijden mocht hij terugkeren naar zijn geliefde Duitsland, waar hij in Erlangen, vlak bij Neurenberg, zijn laatste rustplaats vond.
DE HERSENEN ALS DE PLEK WAAR ZIEKTES ONTSTAAN
Dr. Hamer stelde vast dat ‘elke ziekte wordt veroorzaakt door een conflictshock die iemand volledig op het verkeerde been heeft gezet’. (De eerste Biologische Wet). Ter nagedachtenis aan zijn zoon noemde Dr. Hamer deze onverwachte stressvolle gebeurtenis het Dirk Hamer Syndroom of DHS. Uit psychologisch oogpunt is een DHS een heel persoonlijke gebeurtenis die wordt bepaald door onze ervaringen in het verleden, onze kwetsbaarheden, onze persoonlijke waarnemingen, onze waarden en onze overtuigingen. Toch is een DHS niet alleen een psychologisch, maar eerder een biologisch conflict dat moet worden begrepen in de context van onze evolutie.
Dieren beleven deze biologische conflictschokken op een letterlijke manier. Zij lijden bijvoorbeeld een conflict door een plotseling verlies van het nest of territorium, het verlies van een jong, de scheiding van een partner of van de kudde, de onverwachte dreiging te verhongeren of een doodsangst. Omdat in de loop van de tijd de menselijke geest een figuurlijke manier van denken heeft ontwikkeld, kunnen wij deze biologische conflicten ook in overdrachtelijke zin ervaren. Een man kan bijvoorbeeld een ‘territorium-verlies-conflict’ lijden als hij onverwachts zijn huis of zijn werkplek verliest. Een vrouwelijk ‘nestconflict’ kan de bezorgdheid zijn over het welzijn van een van de leden van het ‘nest’, een ‘verlatingsconflict’ kan worden getriggerd door een onverwachte scheiding of een plotselinge ziekenhuisopname. Kinderen kunnen een ‘scheidingsconflict’ lijden als mama besluit weer te gaan werken of als de ouders uit elkaar gaan.
Door het analyseren van duizenden CT-scans van de hersenen van zijn patiënten in relatie tot hun geschiedenis, ontdekte dr. Hamer dat op het moment dat het DHS plaats vindt, de biologische conflictschok inslaat in een specifiek en vooraf bepaald gebied in de hersenen. Dit veroorzaakt een ‘laesie’ die op de CT-scan te zien is als een set scherpe concentrische ringen. (In 1989 verklaarde Siemens, de Duitse fabrikant van CT-scanners, dat deze ringvormige formaties geen artefacten van de apparatuur zijn.) Na de inslag van het conflict communiceren de betroffen hersengedeelten de shock naar het bijbehorende orgaan. Deze reageert op zijn beurt met een bepaalde – voorspelbare! – verandering. De reden dat specifieke conflicten onlosmakelijk verbonden zijn met specifieke hersengebieden, is dat gedurende onze historische evolutie elk deel van de hersenen werd geprogrammeerd om onmiddellijk te reageren op conflicten die onze overleving in gevaar zouden kunnen brengen. De ‘oude hersenen’ (de hersenstam en de kleine hersenen) zijn geprogrammeerd met basale overlevingszaken die gerelateerd zijn aan ademhaling, eten, voortplanting en bescherming, terwijl de ‘nieuwe hersenen’ (grote hersenen) gecodeerd zijn met meer geavanceerde thema’s zoals territoriumconflicten, scheidingsconflicten, identiteitsconflicten en eigenwaardeconflicten.
Het medische onderzoek van Dr. Hamer is nauw verbonden met de wetenschap van de embryologie, omdat de manier waarop een orgaan op een conflict reageert, met tumorgroei, weefselafname of door een functieverstoring, bepaald wordt door de embryonale kiemlaag van waaruit dat orgaan afkomstig is (Derde Biologische Wet).
Lees meer op www.germaansegeneeskunde.nl