|
“Als mensen horen we bij elkaar en hebben we elkaar nodig.” Mooie woorden van Bessel van der Kolk in de laatste Zomergasten. Hij toont het belang van de groep in psychotherapie, hoe je elkaar kunt bijstaan in een groepssetting. Samen nieuwe ervaringen opdoen die inzichten en mogelijkheden geven.
Ik geef al 22 jaar met name individuele therapie aan groot en klein. Dit jaar kwam daar een nieuwe dimensie bij door het werken met groepen. Samen met verschillende co-therapeuten hebben we een aantal bijzondere try-out psychodramagroepen doorlopen. Het kan spannend zijn in een nieuwe groep te stappen, heb ik hier wel een plek?
Ken je het gevoel van ‘member of the group’ zijn? Het gevoel van ergens echt bij horen?
Een cliënt van me loopt mijn werkkamer binnen, ze is inmiddels12 jaar en ze kent me al van eerdere momenten. Ze zakt diep in de blauwe stoel, ik hoor een diepe zucht. “Deze week heb ik alweer twee paniekaanvallen gehad.” Ze heeft zojuist haar eerste schoolweek achter de rug, haar nieuwe middelbare school. Even later gooit ze haar benen hoog de lucht in. “Maar gelukkig, (diepe zucht)……Nu heb ik wel weer een ander groepje gevonden waar ik bijhoor.” Ze voelt zich weer even veilig en opgenomen.Ze komt bij mij, op zoek naar steun, hoe met deze nieuwe ervaringen om te kunnen gaan. Ze mist haar oude basisschoolgroep, daar waar alles duidelijk was, de groep waar ze echt bijhoorde, zich veilig voelde.
Eenzaamheid, het gevoel er niet bij te horen of het gevoel dat niemand om je geeft?
De nieuwe klas blijkt een onrustige groep, er zijn eerder al verschillende subgroepjes gevormd, uiteengevallen, er wordt geduwd, getrokken, in- en uitgesloten. Mentoren zijn al betrokken, ouders maken zich zorgen. Kinderen zijn in paniek en bang buiten de groep te vallen.
Ik voel met haar mee en geef erkenning aan hoe spannend en moeilijk dit kan zijn. Het herinnert me aan die ene dag op de lagere school waarop ik door een klasgenoot werd zwart gemaakt en de groep zich tegen me keerde. Ik weet eigenlijk niet meer waarom ze dat deed. Ik herinner me wel dat het de eenzaamste dag van mijn lagereschoolperiode was. Hoe gelukkig was ik dat ik de volgende ochtend werd gesteund door mijn vriendinnen en weer werd ingesloten. Ik hoorde er gewoon weer bij, er werd weer om me gegeven.
Niemand is met zichzelf begonnen, eerst is er de groep
Al op jonge leeftijd hield ik me bezig met het thema erbij horen. Vaak kwam ik op voor de kinderen die alleen stonden, nam het risico er vervolgens zelf niet bij te horen. Het doet me denken aan de uitspraak van een bijzondere meester Kanamori: “Als één kind in de klas niet gelukkig is, is er niemand gelukkig”. Ook al kijk je weg, het blijft voor iedereen voelbaar als een iemand niet wordt ingesloten.
Had iedere klas maar zo een liefdevolle leraar als meester Kanamori. In de documentaire ‘Japanse levenslessen’ zie je hoe hij kinderen leert gelukkig te zijn door open en eerlijk naar elkaar te zijn. Hij moedigt zijn klas aan gevoelens met elkaar te delen en samen een hechte en veilige sfeer te creëren. Ze hebben gehuild en gelachen met elkaar.
Je kunt alleen maar helen als je je veilig voelt
Maar ook als volwassene speelt erbij horen een belangrijke rol. Ik had vele geweldige (leer)therapeuten die ik voor mijn eigen ontwikkeling dankbaar heb gebruikt in individuele sessies. Toch deed ik de beste helende ervaringen op in de (therapie) groepen waar ik deelgenoot van was, waar ik me na verloop van tijd echt veilig leerde voelen. Het gevoel dat je niet de enige bent met diepe verdrieten en angsten, dat je elkaar (aan)raakt ermee. Openheid van de een doet de ander weer openen. Een groep waar je samen kunt huilen en lachen.
Buitensluiten is de grootste misstand en verbondenheid het grootste goed
Wat is jouw ervaring met buitensluiten en verbinding, wat was je meest on(veilige) ervaring in de groep? In het gezin waar je geboren bent, het gezin waar je misschien later in opgenomen werd, schoonfamilies, nieuwe eigen gekozen families? Je vriendenclub, de sport- of muziekclub door de met elkaar gedeelde passie?
Iedereen hoort erbij, jij ook. Ook al heb je schade opgelopen door buitensluiten. Je hebt er moed voor nodig om op te komen voor jezelf en de ander, voor erbij willen horen. Wees welkom als je in de veiligheid van een groep nieuwe ervaringen wilt opdoen. Laat me weten als ik je meer uitleg kan geven over wat een psychodrama groep inhoudt. In januari starten nieuwe bijeenkomsten op de vrijdagochtenden.
Ervaringen van deelnemers;
“Door de veiligheid van de groep heb ik geen angst meer voor groepen, ik heb me echt verbonden, gezien en gedragen gevoeld.”
“Ik vind een vaste groep heel belangrijk voor het gevoel van veiligheid.”
Ben jij zelf al een groep, bijvoorbeeld een intervisiegroep? Ook dan ben je welkom om als groep verdieping te vinden door te werken met opstellingen en psychodrama.
De documentaire Japanse Levenslessen,
https://youtu.be/umOHxEy1qig
Bessel van der Kolk in de laatste Zomergasten,
https://www.npostart.nl/WO_VPRO_20005482
Hartelijks Liesbeth
Praktijk voor Integratieve Therapie
Voor Groot en Klein
Bolstraat 1
Utrecht
06-414 23 604
|
Als mensen horen we bij elkaar en hebben we elkaar nodig, artikel