Liefde is het antwoord…artikel Anton Teuben
Er is een gezegde dat liefde de enige substantie is die verdubbelt wanneer het gedeeld wordt. Liefde is hetgeen waar we allemaal naar op zoek zijn. Onvoorwaardelijke liefde. We zouden er alles voor doen om het te ontvangen.
En toch zijn we ons dit niet helemaal bewust. Want over het algemeen geldt nog steeds: “Een oog voor een oog en een tand voor een tand”. Als iemand iets vreselijks gedaan heeft in onze ogen, is het niet meer dan normaal dat hem of haar eenzelfde lot wacht. Want dat is naar ons idee “eerlijk en rechtvaardig”.
Doet het ons recht, dat we dan allemaal geen tanden en ogen meer hebben? Waarom beseffen we ons niet dat het helemaal niet in onze aard ligt om elkaar te veroordelen en te verwerpen? Dat dit slechts iets is wat ons aangeleerd is, door angst en onzekerheid. Wij zijn gewend om iemand te verwerpen of jaloers te zijn op iemand die al heeft wat wij eigenlijk zelf graag zouden bereiken. We beseffen ons niet dat we juist iemand in onze omgeving nodig hebben die dit al heeft bereikt, zodat we er van kunnen leren, kunnen zien en ervaren hoe diegene dit heeft bereikt!
We kunnen de ander wel veroordelen, maar dat maakt onszelf nog niet beter. Iedereen doet slechts datgene wat hem of haar goeddunkt. Vanuit zijn of haar achtergrond en in zijn of haar specifieke situatie. Staande op hun eigen trede op de ladder van het leven, op de ladder van het bewustzijn. Iedereen ziet alles op zijn of haar eigen manier en dat moet ook, om onze eigen specifieke inzichten te kunnen verkrijgen. Om op ons eigen niveau verder te kunnen ontwikkelen. Als iedereen slechts datgene doet wat hem of haar precies de nodige inzichten doet verkrijgen, heeft het dan nut om elkaar te be- of veroordelen?
Het is in alle afgelopen eeuwen wel gebleken dat haat geen vrede brengt. Het zet slechts aan tot nog meer haat. Nog meer ogen voor ogen en tanden voor tanden. Zonder een wenselijk resultaat. Wanneer we haat vervangen door liefde zijn we er, de wet van aantrekkingskracht is hier van toepassing. Haat trekt haat aan en liefde trekt liefde aan. We weten het wel, maar we doen er niets aan. Oorlog levert simpelweg geld op, niets meer en niets minder. Geld, door aan beide zijden wapens en dergelijke te kunnen leveren. Macht en geld, we weten dat het slechts daarom draait en toch doen we er niets aan.
Sterker nog, we geven nog steeds het leven van onze eigen kinderen om de strijd te strijden. Waarvoor? Omdat de één meer macht wil verkrijgen over de ander. In feite hebben anderen onenigheid met elkaar en leveren wij zelf onze eigen kinderen af, zelfs met veel trots, om andermans strijd te strijden. Voor volk en vaderland…ja ja! Welk volk en welk vaderland? Wie steunen we er eigenlijk mee? Onszelf als het volk zijnde? Zeker niet! We steunen onze “leiders” die allang hebben bewezen alleen maar voor zichzelf te kiezen.
Het is vergelijkbaar met twee kleuters die even ruzie hebben met elkaar en dat dan het ene kind tegen omstanders zegt: “Ik heb ruzie met hem, maak hem even dood voor mij!”. Klinkt dit raar? Toch is dit in feite wat we doen als we onze kinderen naar oorlogsgebieden sturen, want die oorlog zijn we zelden zelf als volk, vanuit onze eigen beweging begonnen. We laten ons leiden door machtswellustigen. Zogenaamd voor ons eigen bestwil. Echter worden we niet richting vrede geleid, maar naar de slachtbank. Ooit zo over nagedacht?
Is het leven dan echt zo onbelangrijk voor ons in die zin, geven we ons leven zo gemakkelijk? En dit terwijl een heleboel mensen geloven in slechts één leven, onvoorstelbaar! En toch gebeurt dit iedere dag weer, over de hele wereld. Wanneer je het zo bekijkt, hebben we nog een lange weg te gaan om nader tot elkaar te komen. Dus laten we alsjeblieft NU onze ogen openen, wakker worden en opstaan! Laten we NU beginnen met het meer liefhebben van onszelf, elkaar en het leven op zich. Met het vinden van de rust en vrede in onszelf.
Zodat we de zaadjes kunnen zaaien die uiteindelijk zullen uitgroeien tot een vredige wereld. Wat geen utopia is, zoals sommigen beweren. De haat, de afkeer, de jaloezie en het veroordelen zijn ons aangeleerd. Om onszelf beter te laten lijken in deze kortzichtige en afgestompte maatschappij. Laten we beginnen met het verspreiden van liefde, in de ruimste zin van het woord. Dat is allerminst iets “zweverigs”, het is alleen tot iets zweverigs gemaakt door degenen die, ten koste van alles, hun macht wensen te behouden.
Laten we vanaf nu nadenken hoe we onze eigen macht kunnen behouden. In onze eigen kracht kunnen gaan staan. Zonder ons te laten vertellen wat te denken, voelen en zeggen. Zonder de ander te veroordelen en ons te beseffen dat we daarmee uiteindelijk alleen onszelf veroordelen. Denk daar maar eens heel nuchter over na: waar zijn wij nu helemaal mee bezig? Joe Jackson heeft dit destijds heel pakkend beschreven in zijn nummer “Real men”: “Kill all the blacks, kill all the reds. And if there is war between the sexes, there would no people left…!”.
Universe is magic and love is the key.