Deze zomer kunnen we op het strand, of gewoon op straat, verrast worden door een nieuwe rage: baby’s met zonnebrillen. Een baby met een bril heb ik nog nooit gezien, maar er bestaat al wel geruime tijd een behoorlijke markt van zonnebrillen voor onze allerkleinsten. En die markt schijnt flink te mogen groeien. Ray-Ban en andere zonnebrilfabrikanten, kunnen zich in de handen wrijven.

 

Op 28 mei stond er in de krant ‘Baby’s moeten ook een zonnebril dragen’. Het bericht blijkt afkomstig te zijn van het Nederlandse Oogfonds, en werd meteen door alle grote kranten en nieuwsmedia overgenomen, ook in Vlaanderen. “In een nieuwe campagne waarschuwt het fonds kinderogen goed te beschermen tegen de zon, omdat hun ogen extra kwetsbaar zijn voor uv-straling. Blootstelling aan overmatige uv-straling beschadigt het hoornvlies en verhoogt het risico op oogziektes,” zo werd geciteerd. Nergens heb ik iemand de vraag zien stellen of het waar is wat er door hen wordt beweerd, noch dat ik één enkele tegenwerping las.. Welnu, bij dezen: zonnebrillen zijn niet nodig, niet voor volwassenen, noch voor kinderen. Uitzonderingen uiteraard nagelaten.

Hoe zit dat? Even nadenken: onze zon, de grootste levenschenker voor al wat leeft op planeet Aarde, schijnt al ruim 4,3 miljard jaar, en in de laatste tientallen jaren zou ie ineens ‘gevaarlijk’ zijn voor ons. Hij zou huidkanker veroorzaken en nu ook schadelijk zijn voor onze ogen, met name voor die van onze kinderen. Er lijkt een verband te zijn tussen materiële rijkdom en beschaving, en het feit dat mensen in rijke landen steeds meer tijd binnenshuis doorbrengen (al dan niet bij kunstlicht of starend naar een tv- of computerscherm). We zien dus sowieso steeds minder echt daglicht, zonlicht.

Daarmee beroven we ons van direct contact met een zeer heilzame bron, wellicht een van de meest helende krachten voor al wat leeft op Aarde. Het is alsof we geen fatsoenlijke (lees: natuurlijke) relatie meer kennen met de zon; we zitten of te veel binnen, of we nemen in de zomer ineens te veel zon met een verbrande huid tot gevolg. Iedereen weet dat je een relatie goed moet onderhouden.

En wanneer je elkaar lang niet hebt gezien, moet je die relatie weer rustig opbouwen, dus ook de relatie met de zon. Je huid kan dan bijvoorbeeld in de lente vanzelf weer rustig melanine (= pigment) aanmaken, dat je beschermt tegen uv-straling voor later in de zomer. En zoiets geldt ook voor je ogen.

Je ogen hebben juist zonlicht nodig..! De ogen vormen de meest directe communicatie-weg naar de hersenen, die door zonlicht meteen worden voorzien van informatie voor onze gezondheid en welbevinden. Juist wanneer het volledige lichtspectrum wordt ontvangen door het netvlies, wordt dit gedecodeerd in de hersenen waar dan de hormonen en de neuro-chemische stofjes in werking worden gezet die ons happy doen voelen.

De lens achter in ons oog, die de belangrijkste biologische klok in de hypothalamus en de pijnappelklier stimuleert, absorbeert het blauwe gedeelte van het zonlichtspectrum. Op zijn beurt zorgt dit weer voor de aanmaak en het laten vrijkomen van melatonine, het dag-en-nacht-ritme-hormoon dat de slaap-waakcycli regelt. Dit hele proces geeft tevens een krachtige boost aan het immuunsysteem en maakt anti-veroudering antioxidanten aan die de DNA beschermen en hersenslijtage vertragen. Niet gek hè?

Door veel tijd binnenshuis te spenderen of het dragen van zonnebrillen, wordt vooral de inname van blauw licht geblokkeerd en heeft het immuunsysteem dus veel minder profijt van het daglicht, en wordt er minder van onze nachtelijke behoefte aan melatonine aangemaakt. Om deze redenen is het aan te bevelen om niet of juist zeer spaarzaam een zonnebril te dragen. Zelf gebruik ik al jaren geen zonnebril meer, de laatste keer was overdag midden in de Sahara..

Conclusie: ik ben geen medicus, maar ik zou zeggen: geef die baby een pet met zonneklep, en laat het kindje rustig wennen aan de zon. Daar wordt ie heel geZONd van.

De oorsprong van de zonnebril Wie heeft ooit verzonnen dat we die dingen moesten dragen? Waar komen ze vandaan, die onnatuurlijke, getinte glazen voor onze ogen?  Het schijnt dat de Chinezen de eerste dragers ervan waren. Dat was al in de 12e eeuw, en helemaal niet ter bescherming tegen de felle zon. Nee, ze gebruikten die dingen (rook gekleurde kwarts in vlakke monturen) om gezichtsuitdrukkingen te verbergen wanneer ze bij een rechtbank verdachten moesten ondervragen.

Het verbergen van wie we werkelijk zijn d.m.v. zogenaamde zonnebrillen, vormt nog steeds een veel gebruikte toepassing van deze technologie. Tja, de ogen zijn de poorten van de ziel, wordt wel gezegd, en om de ziel te laten spreken (lees: jezelf te zijn, te laten zien wie je bent) is voor sommigen kennelijk beangstigend. Een goed gesprek tussen twee mensen met beiden een zonnebril op is als elkaar een hand geven met dikke wanten aan: je maakt niet echt contact. Soms handig, vaak niet. In ieder geval nooit prettig.

De zonnebril zoals wij die nu kennen, komt uit de VS. Hij werd daar uitgevonden en in productie gebracht door ene Sam Foster, aan het einde van de Roaring Twenties, de opwindende jaren twintig van de vorige eeuw. Vooral filmsterren waren er gek op, omdat het hen beschermde tegen zowel de felle studiolampen als opdringerige fans. Een hype was geboren. Want wat het verdere nut er van was deed er niet toe: omdat filmsterren ze droegen, wilden ook hun fans rondlopen met een zonnebril. En dat gold ook voor het roken van die stoere sigaretten…!

De polariserende zonnebril Vlak voor WO II werd in de VS de polaroid bril uitgevonden, de bril die lichtreflectie kon tegenhouden, en die daarom in de oorlog gretig werd gebruikt door de Amerikaanse militaire piloten. En zo kwam uiteindelijk de zonnebril ook bij ons en in de rest van de wereld terecht: via de Amerikaanse militairen. In Europa zag men in jeeps de bevrijders rondrijden met twee nieuwe items: een kauwgom in de mond en een zonnebril op de neus. De afstandelijke onverschilligheid van de overwinnaar had daarmee zowel een gezicht gekregen, als aan aantrekkelijkheid gewonnen voor eenieder die hier gevoelig voor was.

Voornoemde Sam Foster wist met zijn firma Foster Grant Company, vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw zijn uitvinding via intensieve reclamecampagnes, waarin vooral veel beroemde filmsterren en modeontwerpers werden betrokken, mondiaal aan de man te brengen. De zonnebril werd hip, want de Beatles en Bob Dylan droegen ‘m ook. De vraag waarom en of we die dingen nodig hadden, deed er niet meer toe. De mens had nu een zonnebril en een kauwgum..

Zonnebril blokkeert niet alleen zonlicht Daarom nu toch nog even een samenzweringsstandpunt: de werkelijke reden om het gebruik van zonnebrillen te stimuleren zou wel eens kunnen zijn dat hierdoor bij mensen de pijnappelklier minder wordt geactiveerd. En de pijnappelklier (epifyse) is juist het ‘oogje’ waarmee we contact maken met ons Hogere Zelf. Onze zon is niet slechts een bron van fysiek licht en warmte, als onze lokale ster is hij eigenlijk het tussenstation tussen onszelf en het hart van de Melkweg, dat de Maya’s Hunab K’ u noemen, de Ene Bron.

Melkwe

DNA bevat een soort computerprogramma’s waardoor het leven ‘weet’ hoe het zich kan ontwikkelen. En dit wordt aangestuurd door trillingen op allerlei frequenties, ook die voor het oog onzichtbaar zijn.

Het zichtbare zonlicht en de voelbare warmte die we van de zon ontvangen, vormen slechts 5% van wat we van de zon binnen krijgen. De rest is elektromagnetische informatie waar via onze pijnappelklier ons DNA op kan reageren. DNA kan bijvoorbeeld fotonen ontvangen en bewaren, en fotonen zijn in feite informatiepartikels die programma’s in de DNA kunnen aan- en uitzetten. Interessant is dat wij als mensen slechts hoogstens 5% van het heelal kunnen waarnemen. De rest noemen we donkere energie of donkere materie. Waarbij aangetekend dat juist vanuit deze onbekende energie/materie het ons bekende heelal wordt aangestuurd.

We zien dus slechts de fysieke werking van iets waarvan we niet weten wat er achter ligt. Net zo boeiend: ons fysieke lichaam gebruikt slechts 5% (!) van ons DNA. Omdat de wetenschap lange tijd niet wist waar de rest goed voor was, werd dit gedeelte zelfs lange tijd junk-DNA genoemd, rotzooi DNA, rommel dus. In de laatste jaren is gebleken dat we nog steeds niet weten wat die 95% is, maar wel dat van hieruit de opdrachten komen voor het aansturen van die zichtbaar werkende 5%. Het wordt nu daarom soms zelfs wel eens fantoom DNA of ‘licht’ DNA genoemd.

Nu is in de laatste jaren de trilling van wat we vanuit Hunab K’ u ontvangen verhoogd. Dat is wellicht zelfs de kern van de ‘waarschuwing’ van bijvoorbeeld de oude Maya’s over wat er rond 2012 met de aarde zou gaan gebeuren. De NASA heeft het er niet voor niets over dat ons zonnestelsel in de laatste jaren onderhevig is geworden aan golven van hoog geladen gammastraling afkomstig uit het hart van de Melkweg. In artikelen in diverse bladen en in mijn boek De Thuiskomende Aarde, heb ik dit al jaren geleden besproken, alsook dat de NASA zelfs spreekt over het hart van de Melkweg als een supersuperdeeltjesversneller die in de laatste jaren ineens hyperactief geworden is.

Conclusie en waarom je dus beter géén zonnebril kunt dragen..

Samengevat betekent het e.e.a., dat de trilling van het informatieveld in en om de aarde is aan het toenemen, en wij kunnen als zielen met een menselijk lichaam hierop inpluggen. Maar dan moeten we wel over een gezond lichaam beschikken, met gezonde DNA, en ook een goed functionerende pijnappelklier..!! Veel binnen zitten, slecht eten, maar vooral straling van WiFi, blue tooth en mobiele telefoons, zijn niet bevorderlijk voor het door je epifyse laten oppikken van de juiste frequenties aan nieuwe informatie vanuit het Veld, het echte internet… Voor deze afweging hoef je écht geen raketgeleerde te zijn.

Lullig dat je dit nu juist via het oude bekende internet leest. Hindert niet: doe er wat mee, onderzoek het zelf, deel het met anderen en breng het in de praktijk. Wil je juist de helende kracht van onze zon beter aanwenden, en je pijnappelklier stimuleren, probeer dan eens of sungazing iets voor je is. Dat is een eeuwenoude manier waarbij via zorgvuldig uitgevoerde technieken in de zon wordt gestaard, waarmee je geestelijke en lichamelijk gezondheid wordt bevorderd.

De Nederlander Ron van Dijen heeft deze techniek vanaf 2006 toegepast en er een leuk boekje over geschreven. Zijn boek ‘Sungazing’ bevat alle benodigde informatie en ervaringen. Gedreven vanuit chronische pijnklachten (reuma en depressiviteit) en de wens om geheel natuurlijk te genezen, beschrijft hij zijn ervaringen en de veranderingsprocessen.

Meer info  vind je in het artikel dat hier op de site staat (2011). En wat betreft de vermeende relatie tussen zonlicht en de toename van huidkanker, daar kom ik in een volgende artikel zeker op terug. Met praktische tips en trucs. Alvast een leuke tip van de sluier: nooit opgevallen dat er een relatie zou kunnen bestaan tussen het toenemend gebruik van zonnebrandcrème en de toename van huidkanker..?

Bang voor de zon? Ik niet, hij is mijn beste vriend, ik hou van ‘m. En hij is er altijd. Voor iedereen…

Peter Toonen www.natuurlijketijd.nl

• Vorige
• Volgende