We lezen veel over het bereiken van zelfmeesterschap in deze tijd. En dan hebben we het vooral over het integreren van de nieuwe energieën die nu actief zijn, kosmisch gezien.

 

Dat brengt veel wisselende gemoedstoestanden, maar ook fysieke ongemakken met zich mee zoals slapeloosheid of juist veel slapen, pijnen en soms ‘vreemde kwalen’ die ook weer snel verdwijnen. Maar energieën zijn zo onzichtbaar en soms niet te voelen.

Wat betekent het bereiken van zelfmeesterschap dan in de praktijk? We zouden kunnen zeggen dat we zelf de bestuurder worden van onze eigen trein (het zelfbewuste deel) terwijl een ander deel van ons (het onbewuste deel) als reiziger in diezelfde trein zit en zich mee laat voeren van station naar station. Je hart/ziel (de machinist) en je verstand (de passagier) werken samen om de reis tot een goed einde te brengen. De passagier is passief en wacht geduldig tot de trein piepend tot stilstand komt, om vervolgens verder te reizen. Waarheen? Geen idee, maar we doen dat al zo lang!

Dat is een heel groot verschil, want waren we eerder altijd gewend ‘reizigers’ te zijn die onderweg waren en mee moesten gaan met de massa omdat er factoren buiten ons zijn die onze bezigheden en actie bepaalden, zou je nu kunnen zeggen dat we daar vaak geen zin meer hebben. En dan besluiten we vooraan in de trein plaats te nemen en het stuur zelf te hanteren. Op weg naar datgene wat wij zelf wensen en willen.

Maar daar is innerlijke kracht voor nodig, want ons ‘ego’ dat vaak angst kent voor alles wat we dan niet meer zullen hebben, zal zich ermee bemoeien. Het zegt: nee, dat kan niet, al zou ik het graag willen, want ik ‘moet’ mijn geld verdienen en er is geen ander werk meer tegenwoordig dus blijf ik dat maar doen. En dan hopen we op een wonder dat er op een dag iemand naar je toekomt en zegt: ‘ik heb een droombaan voor je, die je helemaal past’. Maar zo werkt het vaak niet helaas.

Jazeker, het zou zomaar kunnen dat je zoiets in de schoot valt, maar besef dan ook, dat je diep van binnen je hart daar eerder al volledig voor geopend hebt, samen met je focus omdat dat écht is wat je wilt bereiken. Je droomt ervan, zoekt op het internet, gaat gericht op pad om te vinden wat je zoekt, je oriënteert je, etc. Onderschat niet wat ons (ziels-)’hart’ kan creëren,zeker met deze nieuwe energie die zelfmeesterschap ondersteunt!

Maar als we de reiziger in de trein blijven, die uit het raam staart en van alles dag na dag in volle vaart voorbij ziet razen is onze focus ‘versnipperd’. Je ziet van alles, maar je ziet ook niets, want alles is even vluchtig omdat je weer door iets nieuws wordt afgeleid. De plek vooraan in de trein is dan beter, want je zult je focus moeten richten op je doel en hoe je er komt zonder uit de rails te vliegen. Dat vraagt aandacht!

Hoe breek je dan los uit de massa om je eigen doelen te gaan nastreven? Je wilt zo graag vernieuwen maar je hebt te maken met mensen om je heen die je dierbaar zijn. Een partner, ons huis, onze kinderen, familie; vaak allemaal aanleiding om geen veranderingen aan te brengen terwijl we die van binnen zo sterk voelen en willen. En die ‘medereizigers’ willen wellicht helemaal niet mee met jou naar jouw nieuwe doelen.

Dan kan het gemakkelijk gebeuren dat je je doel weer loslaat. Begrijpelijk, maar is het dan niet zo dat je eigenlijk voldoet aan het doel van de ander die alles bij het oude wil houden? Dat je door de ander niet te willen verlaten, eigenlijk jezelf verlaat? Dat houd je waarschijnlijk even vol, maar deze tijd van nieuwe en vernieuwende energieën en de kosmische en astrologische principes (zie daarvoor andere artikelen) zal maken dat de druk om jezelf op een ander pad te zetten toe gaat nemen. En dat gebeurt momenteel bij velen van ons. We willen iets nieuws. We willen die berg beklimmen om naar een nieuw uitzicht te gaan!

Als jij besluit om die ‘berg’ te gaan beklimmen zodat je bovenaan het uitzicht hebt op jouw nieuwe uitdagingen waar je zelf uit kunt kiezen, heb je je gedachten en dus je energie daar al op gefocust in een eerder stadium. En aangezien energie gedachten volgt, met een extra sterke impuls als die gedachte regelrecht vanuit het hart (de ziel) komt, zul je die berg ook gáán beklimmen en met succes! De ander kan besluiten jou te volgen, maar ook besluiten om daar (nog) niet voor te kiezen. Dan kunnen we ons gaan afvragen of we zó bewust zijn van onszelf en ons ‘zielenplan’ dat we de drang blijven voelen om het te ‘moeten’ doen! Het is een vorm van zelfmeesterschap om de actie te gaan ondernemen en je kunt dan het beste proberen dat in harmonie te krijgen met je omgeving.

Wanneer dat niet lukt, omdat anderen die je na staan, daar geen begrip voor hebben en van jou verwachten of zelfs eisen dat je die plannen laat varen omdat ze zelf geen actie durven te ondernemen naar hun eigen wensen, sta je voor een dilemma. ‘Ben ik nu slachtoffer van mijn omgeving omdat ik niet ‘mag’ wat ik wil en eigenlijk voel te moeten doen, of ben ik meester over mijn eigen leven en ga ik mijn hart volgen…

Wanneer je zou besluiten dat je omgeving je te lief is om je eigen koers alleen te gaan varen, de berg alleen te beklimmen, dan zou je dat met volle overtuiging moeten doen, dus echt vanuit meesterschap. Bijvoorbeeld door een andere manier te vinden om jezelf te ontwikkelen die wel binnen je situatie past en mogelijk is. Waarbij je altijd voor ogen moet houden dat je als zelfstandig wezen, met een eigen zielenpad en zielenplan je aardse opdracht wilt vervolmaken. En die is bij iedereen verschillend. Hoe je dat doet is aan de creativiteit, een bron die we allemaal in ons hebben, maar dát je het gaat doen, wijst dan ook op meesterschap.

En wanneer je besluit om alles achter je te laten, wat we momenteel ook veel tegen-komen, omdat de innerlijke drang te groot is om ervan af te zien, probeer dan niet om de ander de helft van jouw gereedschap in de handen te duwen en te manipuleren om jou te volgen. Ze zullen de top niet kunnen bereiken omdat ze gereedschap missen. En jij? Jij zult er onderweg achter komen dat je ook een essentiële helft van je gereedschap mist en je zult waarschijnlijk dus teleurgesteld weer naar beneden moeten gaan. Je stapt dan in de slachtofferrol (opoffering). Jammer!

 

http://irmaschiffers2014.wordpress.com/

Terwijl de kans groot was geweest dat, eenmaal op die top van de berg, de ander ook plotseling over datzelfde gereedschap bleek te beschikken om je als voorbeeld vanuit een nieuw verworven inzicht achterna te komen. Domweg omdat jullie apart van elkaar aan het einde van de ‘rit’ vanuit een individueel zelfmeesterschap tot een ultieme verzoening mochten komen!

 

• Vorige
• Volgende