Jij bent wél goed genoeg
Heb jij dat ook? Dat met het stille ontwaken, langzaam het inzicht daagt vanwaar de diepste menselijke pijn komt?
Door het schrijven van het boek: ‘Licht op genezing’, was ik al een aantal ziekmakende overtuigingen op het spoor gekomen. Het zoeken buiten jezelf, het idee dat je niet goed genoeg bent, of dat je je best moet lopen doen.
Het lijkt alsof ik het thema nu overal tegenkom. Sla er maar een magazine als de Happinez op na, of lees een boek over ‘burn-out’, zoals dat van Patrick Kicken, en het gaat steeds over hetzelfde: ‘Ik ben niet goed genoeg.’ Dat is ten diepste wat ons ongelukkig maakt, en waarom de blik steeds naar buiten is gericht. Voor aandacht, bevestiging, likes, complimentjes. Dat brengt veel stress met zich mee. Uiteindelijk gaat het steeds om het verlangen naar liefde, om het gevoel dat je wél oké bent, en dat je gewoon mag zijn zoals je bent. Hoe moeilijk is dat?
Ooit had ik een droom, waarin ik zag dat we voor onze geboorte een overtuiging mee brachten. Deze gedachte, het had de vorm van een doorzichtige zwevende kwal, nemen we met ons mee dit leven in, zodat we het mogen gaan ervaren. In die droom zag ik dat het bedoeling was om de leugens die we over onszelf geloven, te gaan doorzien. ‘Ik ben niet goed genoeg,’ lijkt de rode draad van vele levens. Als je heel eerlijk bent, kun je dan vol overtuiging beweren dat je niets aan jezelf wilt veranderen?
Zo ja, dan behoor je tot de happy few. Zo neen, troost je maar, je bent niet de enige. Als je in katholieke delen van Nederland bent opgevoed, dan ben je ook nog eens geïmpregneerd met ideeën over de erfzonde, en dat je niet waardig bent dat je tot God komt. Alleen al dat je bent geboren, maakt je schuldig. Het is pure waanzin, als je het mij vraagt. Het heeft me in elk geval vele jaren gekost om deze onzin te doorzien. Ik ben ervan overtuigd dat ik ben zoals de Bron mij heeft geschapen. Als de Bron heel, heilig, en volmaakt is, dan moet ik dat ook wel zijn. Het is pure hoogmoed om mezelf omlaag te halen, en van mezelf iets anders te maken dan wat ik ben.
Als ik denk dat ik niet genoeg ben, dan zeg ik eigenlijk dat God, een prutser is. De hele schepping is volmaakt, behalve ik. Als je eenmaal doorziet hoe belachelijk dit is, verschijnt er vanzelf een glimlach. Die glimlach brengt je weer terug naar de neutraliteit, en het besef dat goed, of niet goed, gewoon maar wat oordelen zijn. Dat ben jij niet! Wow, jij bent wél goed genoeg. Je bent fantastisch. Jij bent een eeuwig, schitterend, licht.
Je houdt het kwalletje in je hand. Je kijkt ernaar, en gooit het terug in de zee. Nooit meer geloof je nog in leugens. Laat iedereen maar denken wat ie wil. De gedachte dat je niet goed genoeg bent, is een leugen. Ik ben er aan voorbij, wat ik als genade zie. Zoveel meer rust in mezelf. Weg met alle twijfel, het hengelen buiten je. Weg met alles dat je ooit hebt geloofd over hoe je zou moeten zijn. Jij bént goed genoeg. En de wereld moet het er maar gewoon mee doen.
Als je werkelijk weet wie je bent, dan zou je zomaar van verbazing van je stoel vallen. Hoe kun je ooit aan jezelf twijfelen, hoe kun je ooit depressief zijn, hoe kun je ooit stressen, je haasten, als je weet dat je alleen maar je licht hoeft te laten stralen? Dat gaat moeiteloos. En je verleden dan? Met alle vernederingen en verdriet? Hoe lang duurt pijn? Een moment of een leven lang? De keuze is aan jou.
Een van de dingen waar ik me steeds bewuster van word is dat het verleden niet bestaat. Het bestaat alleen in mijn hoofd. Dat voelt als een bevrijding. Elk moment ben ik helemaal nieuw, en jij ook. Dit zijn mijn gedachten, voor mijn medemens, die misschien een bemoedigend woord nodig heeft.
Jij bent wél waardig! Er wordt van jou gehouden, precies zoals je nu bent. Dat wil ik zeggen nog voor de klok twaalf slaat, omdat we het zo gemakkelijk vergeten.
Liefs, Lilian
Het boek 'Licht op genezing', verschijnt binnenkort
