Het zoeken stopt als jij jezelf gevonden hebt
Het zoeken stopt als jij jezelf gevonden hebt, nieuwsbrief Lilian Ferru
Lieve Jij,
Toen ik verkering kreeg met Paul, bracht hij zijn boeken mee. Osho, Ouspensky, Jan Foudraine, Carlos Castaneda. Ik betrad een nieuwe wereld, want ik was meer van de mystiek, filosofie, en metafysica.
Ik vergeet nooit toen ik, verliefd, het boek: ‘De lessen van Don Juan’ opensloeg. Ik wilde Paul doorgronden en zocht betekenis in de regels die hij mij gaf. Wat lees jij? Wie ben jij? Ik wil je leren kennen. Het boek gaat over de avonturen van Carlos Castaneda. Hij is een antropoloog, die in de leer komt bij een indiaanse tovenaar. In eerste instantie waren de aantekeningen bedoeld als een afstudeerscriptie over hallucinogene paddenstoelen en cactussen. Zoiets als de huidige feestjes met Ayahuasca, maar het neemt een heel andere wending.
Waar gaat het om? Als Carlos, in het eerste hoofdstuk, bij het huis van Don Juan aankomt, wordt hem gevraagd om zijn plek op de veranda te zoeken. Hij heeft geen idee wat daarvan de bedoeling is. En toch kruipt en sluipt hij de hele avond over de planken. Het duurt uren. Hij heeft dorst, is moe, en Don Juan laat zich niet zien. Toch gaat Carlos door. Hij struint elke millimeter af, legt zijn hoofd op de vloer. Schuift en speurt. En dan opeens ziet hij, in het ochtendgloren, een minuscuul blauw vlekje oplichten. Hij gaat er zitten, en weet: dit is mijn plek. Op hetzelfde moment komt Don Juan tevoorschijn. Hier begint het magische verhaal van dit boek.
Het is een herinnering die opkomt, als ik in de tuin zit en naar het talud van ons vijvertje kijk. In het midden stroomt het water. Alles wat daar van afstaat, ontvangt minder water, mijmer ik. Oh, ik ben er de laatste tijd zó van doordrongen van hoe belangrijk het is om op je eigen plek te staan. Er is maar één plek en dat is die, die je rechtmatig toekomt. Hoe meer je hiervan afwijkt, hoe minder voeling met jezelf, hoe meer problemen op je pad. Hoe wil je open staan voor het kosmische als je het in het wereldse niet eens voor elkaar krijgt om standvastig te zijn? Hoe wil jij je galactisch erfgoed herinneren, als je niet eens bij machte bent om bij je aardse familie op je plaats te staan?
Je plaats vinden in de goddelijke orde is aan wetmatigheden gebonden. Hoe meer jij naar jouw plek toe beweegt, hoe meer het stroomt en de dingen vanzelf oplossen. En het gebeurt nagenoeg gelijktijdig in het veld waar jij je in bevindt. Hoe meer jij in verbinding met de Bron bent, hoe meer jij alles kunt loslaten. Hele familiesystemen lossen op als jij het stralende middelpunt bent. Vanuit pure zelfliefde aanvaard je de ander. Je respecteert ieders lot en ook dat van jezelf.
Dit is zo machtig. Dit is waarom Paul steeds zegt: ‘Eén met de Bron en niets anders.’ Alleen als je verbonden bent met de kracht die in je leeft, laat je je nooit meer verleiden om een stap in een andere richting te zetten. Je weigert om af te dwalen. Het is steeds hetzelfde liedje, hetzelfde patroon. We willen liefde, we willen dat er van ons gehouden wordt, we willen gezien worden. Daar doen we alles voor. We verloochenen onszelf, we maken ons klein, we passen ons aan. ‘Blablabla’, zegt Paul hierover. Je gelooft in verhalen die niet waar zijn. Je maakt van jezelf iets dat je niet bent.
Weer begrijp ik iets waar ik me voorheen niet zo bewust van was. Je zult eerst in deze dimensie stevig moeten staan, wil je verder kunnen. Dat slaan we vaak over. We willen tenslotte ascenderen of verlicht zijn, of zoiets. En dan het liefst vandaag. Zo werkt het niet. Het vinden van je plek kan een heel gedoe zijn, maar als je eenmaal staat, dan sta je. Niemand die je er nog uit krijgt. Je leeft jouw leven. Je laat het licht van de Bron door je heen stromen. Je breidt uit en bent niet langer gehecht. Het verleden is voorbij, de toekomst moet nog komen. Dit ben jij, nú, in dit heilig ogenblik. Het zoeken stopt, omdat jij jezelf hebt gevonden. Dat is de hele clou.
Het kan lang duren om tot deze eenvoudige waarheid te komen. Ooit bracht Paul het boek van Carlos Castaneda mee. Ik heb het gelezen en ja, ik ben nog steeds verliefd. Alleen kijk ik nu vanuit een andere dimensie terug op de leeservaring van toen. Schatje, wat wilde je zeggen? Ah, ik heb het 25 jaar later door. Ik heb mijn plek gevonden. En wow, er gebeuren wonderen. Ik ga hier aanstaande zondag meer over vertellen. Hoe snel het kan werken, hoe iets zomaar oplost. En hoe de healing van Paul feitelijk het hele veld, waar jij je in bevindt, verlicht. Je schijnt als het ware alles weg wat niet van jou is. Je gaat staan voor wie je bent. Pas dan gaat alles moeiteloos.
Pas dan kun je dankbaar zijn voor alles wat is geweest.
Ik verheug me op je komst.
Liefs Lilian
Zondagmiddag 8 augustus is er een healing van Paul, in het Chill Out House in Brunssum