Ik kreeg laatst een opmerking van iemand over hoe mooi ze het vindt dat ik zo dichtbij mezelf kan blijven.

 

 

Toen ze dat zei verschoof er direct iets in mij, want daar heb ik heel hard voor gewerkt. Mijn mind wist hier niet goed op te reageren en enigszins flabbergasted bleef ik met deze mantra achter. Maar nu beginnen haar woorden binnen te druppelen en mijn bewustzijn maakt een reis door een persoonlijke tijdgeest.

Geridderd in de orde van Lassie
In mijn kinderjaren deed ik braaf wat er van me werd verwacht. In mijn puberjaren deed ik precies het tegenovergestelde en door genoeg problemen werd ik in de adolescentiejaren weer de brave burger. Richting volwassenheid wilde ik vooral trouw zijn aan mezelf… maar dat bleek nogal een behoorlijke kluif. Want ik had immers het welbefaamde HielenLikkersBrevet gehaald, waardoor ik perfect wist te voldoen aan eisen, standaarden, normen en waarden van anderen. En met een dikke ‘cherry on top’ kon ik non-verbaal gedrag omzetten in behoeftekwesties waar ik dan weer gefingerspitzt op in kon spelen.

Mevrouwtje Doeknie
Om geliefd en gewaardeerd te worden werd ik dus meester in screening. Maar iets in mij werd deze bekroonde vaardigheid kots en kotsbeu. Als je continu de aandacht verlegt op de ander, dan verlies je jezelf behoorlijk uit het oog. Ik kon mijn eigen behoeften niet meer voelen, want mijn gevoel was bij die van een ander. Dus ik nam drastische stappen. Geen hulpverlener meer, geen familiefeestjes meer, geen “tuuuuurlijk, doe ik wel” meer en vooral geen begrip voor het destructieve gedrag van mijn ex meer.

Wonden likken
Ik nam tijd voor mezelf, ging mediteren, deed aan yoga en was vooral alleen. Ik begon mezelf weer te her-vinden en genoot van de kwaliteit die ik met mezelf kon hebben. Mijn hart kreeg weer stemrecht en ik wist ernaar te handelen. In principe kon ik mijn eigen hulpverlener zijn en dat voelde enorm krachtig. Maar toen ik weer een beetje stabiel op m’n hertenpoten kwam te staan, priemde de vragende blikken van anderen ook weer zijdelings bij me binnen.  

(On)Bewust (On)Bekwaam
Het daadwerkelijke gevecht werd daarmee in gang gezet, want oude patronen werden direct getriggerd. Nu brak de periode van liefdevolle hardheid aan. Als je een gewond hert bent, begrijpen mensen dat je niet voor ze klaar kunt staan, maar als je weer gezond en wel in het leven staat wordt er gewoon weer beroep gedaan op je oude rol. Bij hen is namelijk niets veranderd. Zo werd ik uitgedaagd om heel dicht bij mezelf te blijven en grenzen te bewaken.

Shepherd
Doordat de extremiteiten zo uit elkaar werden gedreven en ik me van beide super bewust werd, wist ik deze uiteindelijk samen te voegen. Juist als één samenwerkend en krachtig instrument. Ik kan nu zowel dichtbij de ander als dichtbij mezelf zijn. Geen splitsing, eerder een uitbreiding van aandacht. Ik voel de behoefte van de ander heel sterk en check tegelijk bij mezelf “kan en wil ik hier iets mee?”. Als het antwoord ja is, dan komt het vanuit mijn eigen krachtbron en niet om iemand anders te willen pleasen. Is het antwoord nee, dan kan ik daar heel kort over zijn, want ik help er niemand mee. Daarmee blijf ik trouw aan mezelf én aan de vragende persoon in kwestie.

Bron: www.vrouwenplatform.com

 

• Vorige
• Volgende