“Nu weet je weer even hoe waardevol gezondheid is,” appte een vriendin me, toen mijn man na een geslaagde operatie veilig thuisgekomen was uit het ziekenhuis. “Nou eerlijk gezegd zie ik vooral hoe waardevol ziekte is!” appte ik terug.

 

Oké, ik heb makkelijk praten: míjn buik is niet geopereerd. Ik ben alleen maar de bezorgde partner en mantelzorger. Maar het hele proces heeft ons nu al in een paar maanden een dosis spirituele en psychosociale ontwikkeling opgeleverd waarvoor we anders jaren nodig hadden gehad.

Het eerste wat ik in mezelf opmerkte, toen de diagnose kanker gesteld was bij mijn man: vage schuldgevoelens. Ben ik wel lief genoeg geweest voor hem? Ben ik wel genoeg betrokken geweest bij de relatie, heb ik niet te veel tijd en aandacht aan mezelf, mijn werk en mijn sociale leven buiten hem gegeven? Ik las een boek When The Body Says No, van de Amerikaanse palliatief arts Gabor Mate, en die schrijft ergens dat de partner die het meest zijn of haar (vaker haar, volgens hem) behoeften onderdrukt terwille van de relatie, het vaakst ziek wordt. Daar heb ik een tijdje mee rondgelopen, kniezend.

Op een dag vroeg ik aan een van mijn orakels, het Roosvenster van Hans ten Dam: wat doe ik goed voor mijn man? Wat is mijn positieve inbreng in de relatie? Het antwoord was luid en duidelijk: “Bij zichzelf blijven”. “Blijf jezelf en laat je niet van je plaats drukken.” Wow, wat een helder antwoord! Ik zag het ook meteen, het klopt, dat IS goed voor een relatie, als je jezelf blijft.

“Wie goed voor zichzelf zorgt, is een geschenk voor anderen” staat op de deur van mijn massagekamer. Een prachtige uitspraak van Chris Kersten, de oprichter van Zijnsoriëntatie.

En wat kan beter? vroeg ik, nu dapper geworden. “Timing” was het antwoord. Ook dat zag ik meteen. Niet te snel invullen, niet te snel oordelen, niet te snel praten zelfs, dat geeft mijn partner ruimte. Door het hele ziekteproces nu is het makkelijker om dat te doen. Alleen al omdat ik weer besef hoeveel ik van hem houd. Hoe graag ik wil dat hij beter wordt en nog lang bij me kan zijn.

Nou ja, dat is natuurlijk ook de waarde van gezondheid. Mijn vriendin had toch gelijk.