Doe eens deze oefeningen en kijk eens wat er dan gebeurt.

 

 

De hoofdloze weg van Douglas Harding en de bijbehorende oefeningen lijken op het eerste oog misschien een beetje kinderachtig. Het lijkt vrij triviaal om op te merken dat we in onze directe ervaring ons eigen hoofd niet kunnen zien. We kunnen bijvoorbeeld ook onze rug niet rechtstreeks zien, maar dat leidt verder niet tot enig diep en bevrijdend inzicht.

Maar wie het verslag van het ontwaken van deUpside Down dochterheeft gelezen kan zien hoe deze manier van kijken in sommige gevallen toch een geweldige impact heeft. Het bijzondere aan dit verhaal is dat zij in één keer de omslag maakt naar helder zien,en daar ook blijft.

Dat is vrij uitzonderlijk. Niet het heldere zien, want veel mensen merken korte of langere tijd wel op dat er in onze directe ervaring geen scheidingen zijn. Het is één naadloos geheel zonder afgescheiden waarnemer. En de oefeningen van Douglas Harding kunnen snel, en op een heel gemakkelijke manier, iemand de directe ervaring van dit ongedeelde zijn en zien geven.

Wat uitzonderlijk is dat zij niet meer uit dat ongedeelde zien weggaat. Soms waren er nog wel momenten van diepe wanhoop. Het zou een misverstand zijn om te denken dat we, door het zien van het ongedeelde, immuun worden voor negatieve gevoelens. Wat verandert is dat we ze niet langer als absoluut ervaren. Ze overweldigen niet langer, zelfs als ze heel sterk zijn. Wie gevestigd is in ongedeeld zien kan met meer gemak en vertrouwen de stormen van het leven doorstaan, omdat op de achtergrond altijd een diepe rust gevoeld wordt. Die stilte is onaantastbaar, maar de persoon in de wereld kan nog steeds door het noodlot getroffen worden en grote zorgen hebben. Alleen, dat is geen probleem.

De oefeningen die door Douglas Harding zijn ontworpen zijn inmiddels al door duizenden mensen gedaan, vaak met direct resultaat. Maar het grappige, of misschien moeten we wel zeggen, het tragische is dat veel mensen het domweg niet kunnen geloven dat het zo simpel is. Mogelijk willen ze dronken van geluk innerlijk vuurwerk beleven, diepe revelaties krijgen waardoor alle geheimen van de Kosmos onthuld worden, weten wat de zin van het leven en lijden is.

 

En als dan blijkt dat het simpelweg ervaren dat je geen hoofd hebt voldoende is wil bijna niemand er aan. Leren leven met deze manier van zien wordt niet dagelijks geoefend omdat het te gemakkelijk is. En dus gaan de zoekers weer verder zoeken. Hebben ze het eindelijk gevonden, maar zijn ze toch niet overtuigd.

Dat is jammer. Want door langere tijd in dit hoofdloze zien te verblijven kan het ik-gevoel op den duur zachtjes en niet spectaculair oplossen. Of, zoals in het verhaal van de Upside Down dochter, in één keer. Maar de kunstmatige verharding die vaakegowordt genoemd kan weer smelten in het open aanwezig zijn. Probeer het eens en verbaas je over het gemak waarmee die helderheid alles verlicht. Het belangrijkste natuurlijk is dat je het daadwerkelijk doet. Er over lezen zal weinig verschil maken. Maar het herhaaldelijk doen van deze experimenten kan verbazingwekkend gemakkelijk een directe ervaring vanLeegtegeven.

De experimenten

Deze teksten zijn rechtstreeks overgenomen van de site headless.org. Als je daar gaat kijken kun je ook vele afbeeldingen vinden die het allemaal verder verduidelijken. Er zijn daar ook een aantal video instructies. Mocht deze manier van oefenen je bevallen dat is het zeker de moeite waard om daar eens te gaan kijken.

 

Ik heb hier maar drie van de oefeningen overgenomen. Op de site zelf vind je er nog veel meer.

Ook de vele commentaren zijn verhelderend; het blijkt dat velen al gemerkt hebben dat de kristalheldere leegte hun ware thuis is. Of dat ze dat door deze oefeningen ontdekten en daarna verhuisden naar dat wat altijd open en ontvankelijk is.

Naar hier wijzen

Wie ben jij werkelijk? Niet wie ben jij in de ogen van anderen, of in de spiegel, of volgens je overtuigingen en niet onderzochte veronderstellingen, maar in je eigen directe ervaring.Grote spirituele leraren zeggen dat jij niet je uiterlijk bent – diep vanbinnen, verborgen, dichter bij je dan je adem, ben je openheid voor de wereld. Zij zeggen dat je, om deze prachtige waarheid over jezelf ontdekken, eenvoudig en onschuldig moet kijken, zoals een kind kijkt. Naar waar kijk je? Precies naar de plek waar jij bent, naar de Kijker. Wanneer ? Nu.

Wil je zien wie je werkelijk bent voer dan het volgende experiment uit.

Wanneer je in eender welke richting wijst in de wereld, wijs je naar verschijnselen. Jij bevindt je op een afstand van dat, waar je naar kijkt en je ziet dingen, objecten. Neem dit waar – richt je aandacht naar dingen door naar hen te wijzen. (Het is noodzakelijk om het experiment echt te DOEN). Wijs steeds weer andere dingen aan in de ruimte waar je je bevindt, en wijs tenslotte ook delen van je lichaam aan die je kunt zien, zoals je voet, of je buik.

Wijs nu naar waar anderen jouw gezicht zien.

 

Wat zie je? Je kijkt nu naar binnen – de richting van je aandacht is 180 graden gedraaid van de objecten daarbuiten naar jou, het Subject, de plaats van waaruit je kijkt. Zie je je gezicht? Zie je daar eender wat – een kleur of vorm, enige beweging?

Als ik inkijk naar de plaats waar anderen mijn gezicht zien, vind ik daar geen kleur of vorm. Ik vind grenzeloze openheid of bewustzijn aan deze kant van mijn wijzende vinger. Deze openheid is leeg, helder, transparant. Ze is duidelijk wakker, bewust.

Tezelfdertijd is deze openheid vol van alles wat erin gebeurt : mijn vinger, mijn zicht op de scene erachter, geluiden, gevoelens…

Ik zie nu Wie ik werkelijk ben – zie de grenzeloze Ene in het diepste hart van mezelf, de Ene in wie de wereld zich manifesteert.

Wat vind jij? Kijk jij ook vanuit dit wijd open, kristalhelder bewustzijn?

 

In twee richtingen wijzen

Wijs met één wijsvinger naar buiten naar de wereld en met je andere wijsvinger naar binnen naar jegeen-gezicht.  De vinger, die naar buiten wijst is gericht op een scene vol met ontelbare vormen en kleuren. Het is een ingewikkeld tafereel. Hoe langer je er naar kijkt, hoe meer er te zien is. En het meeste ervan is verborgen, op één of andere manier weggestoken achter andere dingen.

Het zicht naar binnen is anders. Hier is deruimtehelemaal niet verborgen. Je kunt haar volledig zien, in één blik. Op de foto kan ik maar een deel van de kamer in de verte zien, maar hier zie ik de hele ruimte. Er is niets meer te zien hier, niets verborgen. Noch is het wezen dat ik hier ben – en dat jij hier bent (suggereer ik) – op enigerlei wijze op afstand. Het is precies hier, het is wat ik ben. Het is het ‘deel’ van mij dat ik nooit kan verliezen. Wat kan er eenvoudiger zijn dan dit zien – en dit zijn ? Het is ongecompliceerd, transparant, beschikbaar voor onderzoek, dichter dan dicht, in zijn geheel gegeven…

Is dit wie je werkelijk bent ? Ben je volkomen leeg, en tezelfdertijdopenheidvoor dit eindeloos veranderend zicht naar buiten, ruimte voor deze verbazingwekkende wereld ? Om het te ontdekken moet je enkel kijken. De ruimte hier zien is het eenvoudigste wat er is.

Het ene oog

Uit hoeveel ogen kijk jij ? Andere mensen zien natuurlijk twee ogen als ze naar jou kijken en jij ziet er twee in de spiegel. Maar hoeveel zie jij er, vanuit je eigen standpunt ? Kijk eens met een frisse blik naar jezelf. Misschien heb je iets over het hoofd gezien, iets dat zowel vanzelfsprekend als prachtig is.

Ik kijk door één oog. Eigenlijk is het zelfs geen oog – het is een randloze onverdeelde ruimte, een wijd open onomlijst venster. Vanuit dit heldere venster kan ik op dit ogenblik mijn bureau zien en mijn computer, en daarachter mijn tuin. Dit ene Oog is geen menselijk oog. Het is het Oog van het Ene Zelf, het Oog van de Boeddha.

Kijk naar de ‘rand’ van je gezichtsveld. Merk op dat je er niet direct naar kunt kijken. (Al waar je naar kijkt beweegt zich naar het centrum van het gezichtsveld.)

Is er echt een ‘rand’ aan je gezichtsveld, een scherpe grens? Of gaat het geleidelijk over? In wat? In niet-iets? In jouw ene, randloze Oog?

Beweeg je hand naar deze rand. Zie hoe ze hier verdwijnt. Dit is de plaats waar zaken verdwijnen.

Hoe groot is dit Oog van jou? Groter dan de wereld?

Elke lijn of grens in de wereld heeft zaken aan elke kant ervan – elk object heeft een omgeving, is omgeven door andere objecten. Controleer dit door te kijken naar de dingen rondom je.

Maar er is één grens waar voorbij er geen dingen zijn – de grens rond je zicht op de wereld.

Als ik er aandacht aan geef vind ik niets voorbij deze ‘grens’. Het is een unieke ‘grens’.

Hier is de ‘rand van de wereld’. Wat is daar voorbij? Een eindeloze afgrond? Jij bent deze afgrond – de afgrond waarin de wereld drijft. Alle dingen bevinden in jou.