Sinead O’Connor, Iers zangeres, heeft zich teruggetrokken op een Amerikaanse motelkamer in New Jersey, ver van haar geliefden in haar thuisland. In een aangrijpende oproep smeekt ze om liefde voor haar en miljoenen lotgenoten met psychische stoornissen. Het enige wat we nodig hebben is liefde zegt ze, ook al duwen we iedereen weg met ons gedrag of onze grote mond.

 

 

“Ik woon in een motel in New Jersey, ik ben helemaal alleen,” zegt ze.

“Psychische ziektes, het is net als drugs, het maakt niet uit wie je bent, ……..het stigma trekt zich er niets van aan wie je bent.”

“Er is helemaal niemand in mijn leven, behalve mijn dokter, mijn psychiater – de liefste man op aarde, die zegt dat ik zijn held ben – en dat is het enige ding dat mij op het ogenblik in leven houdt….en dat is toch wel zielig.”

“Ik gaf zoveel liefde in mijn leven, ik kan niet begrijpen waarom ik alleen gelaten word.”

“Ik wil dat iedereen weet wat het is, daarom maak ik deze video.”

“Mijn hele leven ben ik al aan het vechten. Ik ben zo kwaad dat niemand voor me zorgt.”

“Ik smeek, smeek, smeek dat er iemand is die van me houdt.”

O’Connor bekritiseert haar familie, omdat ze niet goed voor haar hebben gezorgd de afgelopen twee jaar ‘in eenzame opsluiting’ zoals ze dat benoemt.

“Ik ben een van de miljoenen die lijdt aan een psychische ziekte. Psychische zieken zijn de meest kwetsbare mensen op de wereld, we kunnen niet voor onszelf zorgen. Jullie moeten voor ons zorgen,” zegt ze geëmotioneerd. Wij zijn alleen.”

“Mijn hele leven gaat over niet-sterven, en dat is niet-leven. En ik ga niet dood, maar dit is geen manier voor mensen om te leven.”

Tot slot roept ze mensen op, om psychisch zieken op te zoeken en hen niet alleen te laten zoals zij, die op Facebook aandacht moet vragen. Zoek ze op, laat ze niet alleen!

Bij Sinead O’Connor is in 2003 dat ze manisch depressief is, maar later zei ze dat dit een foute diagnose was omdat ze lijdt aan Post Traumatische Stress Stoornis.

De nood van mensen met psychische stoornissen is oneindig groot. Het enige antwoord op hun lijden is vaak liefde. Helaas duwen zij mensen van zich af die liefde willen geven en vervreemden van hun geliefden die hen niet meer begrijpen. De pijn en het lijden is vaak zo intens en de verwarring zo groot dat hun leven een groot en eenzaam gat wordt waar zij dagelijks invallen zonder dat zij eruit kunnen komen. Vandaar dat Sinead een oproep doet om hulp, om liefde, om steun. Het is echter voor mensen in hun omgeving ongelofelijk moeilijk en vraagt jezelf wegcijferen om ondanks weggeduwd te worden toch onze psychische ziek medemens te blijven bijstaan in hun strijd om te leven.

Rob Vellekoop, 10 augustus 2017